In de laatste post, al even geleden, schreef ik dat we Bruno hebben laten castreren. We zien te weinig verandering door alleen maar te trainen en via cursussen te oefenen. Hierom hebben we besloten Bruno chemisch te castreren.
De druppel
Tijdens de cursus (lijkt al een eeuwigheid in deze lockdown) hadden we een vervelende situatie waarin Bruno zich niet netjes gedroeg naar de andere honden. Hij was tijdens de oefening “blijf” los gemaakt van zijn lijn. Aangezien hij deze oefening redelijk goed kan volbrengen, durfde ik het aan. Terwijl de oefening goed ging had ik een moment van onoplettendheid, waardoor hij direct naar de instructrice vloog. Hierna schoot hij op de andere twee honden af. Nu is hij niet agressief, maar ziet de tekenen van de andere honden niet meer. Als die aangeven dat ze zijn gedrag niet goedkeuren, blijft hij doorgaan. Hierna ben ik op 7 december toch maar naar de dierenarts gegaan, omdat we het beu waren. Iedere keer die heftige uitvallen naar anderen honden met blaffen en steigeren. Hoewel castratie niet altijd de oplossing was wilde het wel proberen. Hierom is de chemische castratie een prima alternatief. Echter zitten hier ook zeker wel haken en ogen aan. Dus ook hier het advies lees je goed in.
De keuze is voor nu gevallen op de tijdelijke castratie, ook wel chemische castratie. Dit omdat een operatie en herstellen hiervan niet paste in de situatie van toen. Bruno zou nog een weekendje naar het pension gaan, maar omdat ik ook niet meer langer wilde wachten is hier toen de keuze op gevallen. Zoals de dierenarts aangaf duurt dit enkele weken voordat je pas effect gaat zien. De eerste week kan het gedrag zelfs verslechteren. Dit wetende hebben we hem toch naar het pension gebracht met deze mededeling. Gelukkig is alles dat weekend goed gegaan.
De effecten
We zijn nu een aantal maanden verder en we zien inderdaad vele veranderingen in zijn gedrag. De eerste keer dat we wat merkte was toen hij ineens vanuit het niets, languit op de vloer ging liggen slapen. Voor deze castratie deed hij dat nooit. Hij gaf zichzelf daar geen rust toe. Alleen in zijn bench kon hij die rust wel pakken, wat leidde tot vaker in de bench en minder bij het gezin. Tegenwoordig vergeten we soms bijna dat meneer nog in de eigen gemaakte mand ligt. Hij ligt dan met vier poten in de lucht, op zijn rug heerlijk te snurken.
Ook buiten tijdens het wandelen zien we de effecten. Hij loopt veel meer naast je en heeft veel meer aandacht voor je. Helaas is het nog niet mogelijk om andere honden op korte afstand te passeren. Dat is nog een brug te ver voor hem. Wel is de interesse in andere honden een stuk minder en als die er wel is, is die van kortere duur. Ook blaft hij veel minder (bijna niet meer) tegen andere honden. Wel blijft hij druk in zijn gedrag en daarbij blaffen tegen zijn minst favorieten honden uit de buurt. Die moeten “uitgeblaft” worden.
Conclusie
We zijn zeer blij dat we toch gekozen hebben voor chemische castratie, aangezien deze kuur maar een maand of 6 duurt, zullen we in juni nogmaals kijken of we hem niet definitief laten castreren. Dan hebben we wat meer tijd voor zijn herstel. Maar misschien is het gedrag dan wat meer tot rust gekomen en is die definitieve castratie niet eens nodig. We gaan het zien en we houden jullie op de hoogte.
Mochten er vragen zijn dan stel ze of op de facebook pagina of bruno’s instagram. Op beide locaties zal deze post gepromoot worden en is er ruimte voor een reactie.
